Gurbetten Selamlar

14 Mayıs Çarşamba günü Almanya’nın Nürnberg Neumarkt ilçesine DİB tarafından imam olarak intikal ettim. Dolayısıyla bu satırları sizlere gurbetten yazıyorum. Gurbet, üzerine nice şiirler, hikâyeler, romanlar yazılmış. Nice film ve dizi filmler yapılmış, türküler yakılmış, zor bir vakıa.

Evet, ama dava uğruna her zorluğa değer. Zira dava uğruna çekilen her zorluk ve hasret, farklı bir ecir olarak kayda geçer. Değil mi ki tüm peygamberler, dava uğruna memleketlerinden çıkmış, gurbetçi olmuşlar. Hem de kendi istekleriyle değil, düşmanları tarafından sürülmüşler. Her gittikleri yerde de davalarının davacısı olmuşlardır.

İnsanlık tarihi boyunca tüm peygamberlerin havari ve ashabı da (Rıdvanallahi aleyhim ecmaîn) aynı şeyi yapmışlardır. İçlerinden, memleketlerinden sürülenleri de aza değildir. Ancak büyük bir çoğunluğu, nerede bir boşluk varsa orayı doldurmak üzere oralara gitmişlerdir. Kimileri diyar diyar dolaşmış, kimi belli bir yere yerleşerek, çöle düşen su misali, düştüğü yerleri yeşertmişlerdir.

İşte Allah (cc) Resulü (sas) nün ashabı (Rıdvanullahi aleyhim ecmaîn)… Resulullah (sas) ın vefatı sonrası iki yüz bin olarak tahmin edilen sahabeyi kiramın, haremeynde medfun olanları, on iki bin olarak tahmin edilmektedir. Geri kalanların tamamı, dünyanın dört bir yanına dağılmışlardır. Öyle ki, onların mezarları belli olanları saysak, bin tane çıkmaz her halde.

Kaldı ki bu asırdaki gurbet ve seyahatler, geçmiş asırlardaki fedakâr ve cefakâr Allah (cc) dostlarının seyahatleriyle asla kıyaslanamaz. Onlar buldukları zaman deve, at, merkep sırtında, bulamadıkları zaman da yaya olarak binlerce km. yollar kat etmiş, kıtalar dolaşmışlardır.

Bizim şu asırdaki, klimalı; kara, hava ve deniz vasıtalarıyla, bin bir konfor içinde yaptığımız seyahatleri, Ashab ve selefi salihîn’in yaptıkları fedakârlıklarla kıyaslamak, en basitiyle, isa-eti edep olur. Ancak gurbet yine gurbettir. Sıla hasreti de görüntülü telefon ve internet görüşmelerine rağmen,  yine de kısmen hasrettir.

Kastım hiç kimseyi yermek değildir. Ama üzülerek ifade etmeliyim ki, tüm bu kolaylıklara rağmen, dava ve davet uğruna gurbete çıkmayı kasteden, yok denecek kadar azdır. Çıkanlar da yine dünya ve dünyalıklar uğruna yola revan olmaktadırlar. Ne mutlu bu imkânlar içinde de olsa, dava ve daveti, önceleyen yiğitlere…

Daha da garibi dünyalıkları hedefleyenler, gurbete çıkmakta hiç zorlanmazken, gayesi hasbi Allah (cc) için olan davetçiler, nice zorluklara katlanmak zorunda kalmaktadırlar. Tüm bunlar bir daha gösteriyor ki bu dava ucuz değil. Dava ve davet yolu güller sümbüllerle değil, dikenler, zorluklar ve engebelerle kaplıdır. “Biz emaneti, göklere, yere ve dağlara teklif ettik de onlar bunu yüklenmekten çekindiler, (sorumluluğundan) korktular. Onu insan yüklendi. Doğrusu o çok zalim, çok cahildir.” (Ahzab 33/72) Allah (cc) ayaklarımızı din ve dava uğrunda sabit kılsın.

Zaman içinde ve gerektikçe gurbetin renklerini yansıtan satırlarımız olacaktır inşallah. Ancak tüm dostlarım ve okuyucu kardeşlerimden öncelikle iki talebim var. Birincisi, dualarınızda bu fakiri de unutmayın. Zira buralarda dava ve davet adına başarı sağlamak da, başarıların hasbiliğini korumak da ancak Allah (cc) ın lütfu kerimi ve yardımıyla mümkün. İşte sizlerin duaları, inanıyorum ki o ilahi yardımların vesilesi olacaktır.

İkincisi: bulunduğum bölgeye yakın bildiğiniz tanıdığınız dostlarla irtibata aracılık etmeniz. Bunlar, dava ve davet adına teşriki mesa-i yapabileceğimiz, yardımlaşacağımız kimseler olabilir. Ya da davete muhtaç kimseler de olabilir. Çünkü buralar, İslami istikameti korumanın zor olduğu yerler.

Eğer, sığınacak bir merci bulamazsanız, asimilasyon çarkının dişlileri arasında ufalanmak tehlikesi büyük. Yani rabbimizle irtibatı sıkılaştıracak vesileler bulmak zorundayız. Buna her zaman ve mekânda zaruri ihtiyacımız var elbette. Ama takdir edersiniz ki heva, heves ve hazların putlaştırıldığı, batı kültürünün hâkim olduğu buralarda, bu daha da elzemdir.

Muhammed Özkılınç